Beuningen

Beste mensen, wij naderen op 12 september a.s. een tweesprong. Een moment dat misschien wel een van de belangrijkste momenten is sinds het begin van de verzorgingsstaat. Op 12 september kiezen we niet alleen een nieuwe regering, we maken dan ook een keuze hoe we verder willen gaan: linksaf of rechtsaf. Een terugweg lijkt dan niet meer mogelijk.

Rechtsaf staat voor de afbraak van onze verzorgingsstaat, voor het loslaten van onze maatschappelijke solidariteit. Solidariteit met de oudere mens, met zieke en werkloze mensen, ook met de jeugd die zich beknot ziet in haar toekomst, in haar recht op opleiding en werk.

Mensen die niet meer rendabel lijken worden de paria’s van de maatschappij, ze worden afhankelijk gemaakt van voorzieningen, en opgehokt achter de geraniums. De werknemer wordt een wegwerpartikel; zometeen kan hij zomaar op straat gezet worden. Dus een standpunt innemen inzake wantoestanden, bijvoorbeeld op het gebied van de arbowetgeving of de rechten van werknemers, kan betekenen dat zo iemand dan zijn koffers kan pakken. De werkgevers kunnen hierdoor de lonen gaan drukken, CAO’s naast zich neerleggen en de werknemers tegen elkaar uitspelen, wie er voor het laagste loon wil werken.

Is dit vanwege Europa, de EU? Nee, dit is volgens mij om een meer omvattend doel, namelijk om een tweedeling in stand te houden. Tweedeling tussen hen, die meer dan voldoende geld hebben en hen, die moeizaam hun geld moeten zien te verdienen om brood en een dak boven hun hoofd te hebben. De neoliberalen willen de klok terug draaien, ze willen naar een tijd waarin het Nieuwe Kapitalisme weer een soort feodaal systeem wordt, met alle gevolgen van dien.

Op deze tweesprong kunnen we ook linksaf slaan; deze weg staat voor solidariteit, gelijkwaardigheid en menswaardigheid. Solidariteit met ouderen, zieken en werklozen is daar een vanzelfsprekend onderdeel van. Gehandicapten worden niet terug de bossen in gestuurd, voor ouderen zullen er kleinschalige projecten zijn waar zij kunnen genieten van hun oude dag en er zal ook aangepast werk zijn voor hen, die in liberale ogen "niet rendabel" worden geacht. Medische zorg zal voor iedereen in gelijke mate toegankelijk zijn, er zal ook een rechtvaardig zorgstelsel zijn volgens het beginsel: de sterkste schouders dragen ook de zwaarste lasten. Werknemers zijn medewerkers, geen (loon)slaven, de werkgevers zullen zich aan de CAO’s moeten houden en voor een ontslag zal er een heel goede reden moeten zijn.

U zult zich misschien afvragen: waarom dit stukje, of reageren met: dit is mij al bekend. Welnu, ik heb dit stukje geschreven omdat dit een uiterst serieuze zaak is. Als de meerderheid voor rechts kiest, is er geen weg meer terug. We bewegen ons dan met z’n allen naar de maatschappelijke afgrond en we zullen moeten buigen voor hen, die het dan voor het zeggen hebben.