Beuningen

Bij al die revolutionaire bewegingen is voor mij een waarschuwend teken als de arbeidersmassa er niet achter staat. De arbeider kijkt nog steeds iets verder dan zijn neus lang is.( Louis Paul Boon)

De maand mei is er een van gedenkwaardige dagen. Ik wil maar even kort stil blijven staan bij de dagen 4 en 5 mei en meer ingaan op de meest vergeten dag: 1 mei, de dag van de arbeid.

Wat betreft 4 mei, dat is een dag waarop wij de overleden strijders en gestorven burgers herdenken. In Nederland gaat het daarbij om de militairen die vielen aan de geallieerde kant. Hierbij wil ik de volgende opmerking plaatsen; voor mij zou het een hele verbetering zijn als hier ook de Duitse militairen herdacht zouden worden, zeker zij die op het eind van de oorlog vochten. Het waren vaak ouderen en jongeren die verplicht voor de leider moesten vechten en 69 jaar naar dato moet dit wat mij betreft veranderen.

5 mei Bevrijdingsdag; hier heb ik momenteel dubbele gevoelens bij. Oké, we zijn in 1945 bevrijd van de bezetter, maar meteen komt bij mij op wat is de vrijheid momenteel waard? Zeker omdat er veel mensen nu niet in de vrijheid leven, die ze vanuit solidariteit verdienen. Ik denk aan de chronisch zieken, de gehandicapten en mensen zonder werk die momenteel door figuren zoals Klijnsma en Asscher min of meer worden gegijzeld.

Tot zover over de volgens onze maatschappij belangrijkste dagen in mei. Voor mij behoort daar zeker 1 mei bij! Een dag die ontstaan is in de VS en inmiddels wereldwijd herdacht wordt behalve in Nederland en door regeringen en koningshuis werden en worden geboycot. Men is vanaf de troonswisseling in 1980 bewust 30 april blijven aanhouden om als argument aan te kunnen voeren dat de mensen dan vrij kregen en niet ook nog op 1 mei vrij moesten hebben.

De Dag van de arbeid houdt in: het herdenken van de strijd om de achturige werkdag. Deze strijd heeft veel bloed en zweet gekost en dat wordt ieder jaar op 1 mei herdacht! Later is er nog zeer veel strijd geleverd om andere punten zoals een goede CAO, de vrije zaterdag, enz.

Zo was ik op 1 mei dit jaar als gast uitgenodigd bij mensen die ook een strijd geleverd hadden; en nog steeds voeren. Ik was door de dames van actiegroep Sensire uitgenodigd om de première van de filmdocumentaire over hun actie bij te wonen in Lochem.

Dus ik ging erheen en meteen voelde ik weer de strijdbaarheid van deze groep mensen. Het gevoel van overwinnen dat er heerste maar ook het gevoel van werkelijkheid. De strijd moet doorgaan! Deze dames zijn het grote voorbeeld van de gehele zorgsector als het gaat om de vraag hoe je iets bereikt. In het begin van deze strijd bestond de groep actievoerders uit een handje vol mensen. Maar dat handje vol werden er al gauw tientallen en nog later honderden. Het bewijs dat doorzetten werkt. Ook dat de kreet; “Durf te strijden, Durf te winnen” nog steeds op waarheid berust! De actie die destijds in de Achterhoek is begonnen wordt nu terecht door de gehele FNV als voorbeeld gebruikt voor meerdere acties en krijgt ook gevolg in geheel het land!

Dus ik voelde het als een grote eer om bij deze actievoerders als gast aanwezig te mogen te zijn. Want geloof me deze dames hebben geschiedenis geschreven en zullen bijgevoegd worden in de annalen van de strijd tegen onrecht!

Als bijlage heb ik hier de Trailer toegevoegd van de film Wij zijn de thuiszorg!

Jos Swartjes

Voorzitter SP Beuningen