Beuningen

Een revolutionair volk leert van zijn overwinningen, maar nog meer van zijn tegenslagen (Fidel Castro).

De maand mei begint met een drietal belangrijke dagen, te beginnen met 1 mei. Aan de 1 mei viering als viering van de arbeidersbeweging ligt de invoering van de achturige werkdag ten grondslag. 1 Mei is een communistisch en socialistisch feest. Op die dag herdenken we de overwinningen die met veel strijd zijn behaald, maar staan we ook stil bij de dood van vele arbeiders in die strijd.

Veel strijd om arbeidersrechten is gepaard gegaan met bloed, zweet en tranen! Veel mensen hebben hun leven gegeven in deze strijd en ook anno 2015 is er nog volop bloedig geweld tegen mensen die opkomen voor hun rechten (Turkije, Mexico, Bangladesh om maar een paar landen te noemen).

Het is nog niet eens zo lang geleden dat Margaret Thatcher opdracht gaf met grof geweld (mijn)stakingen uit elkaar te slaan bij haar strijd voor haar nieuwe geloof: het Neoliberalisme. De stakers konden toen rekenen op de solidariteit van de SP; veel SP-leden hebben in die tijd geld ingezameld voor de eerste levensbehoeften van die mijnwerkers. Dit brengt me meteen naar de internationale solidariteit. Het karakter van de 1 mei viering; het is een internationaal feest, zie ook de Internationale die dan gezongen wordt. Nederland heeft wat betreft zijn nationale 1 mei feest altijd tegenwerking gehad; 1 mei is voor katholieken de dag van de Joseph viering en de regeringen zorgden ervoor dat de laatste koninginnedagen op 30 april werden gevierd!

De volgende in de rij van meidagen is de vierde mei; de dag van doden herdenken. In eerste instantie de doden die zijn gevallen in de Tweede Wereld Oorlog. Daar zijn later ook de doden die gevallen zijn in VN- of NAVO-verband bij gekomen. Terecht wordt die dag gedacht aan de Joden die massaal vermoord zijn door de bezetter, maar ik wil ook de vaak vergeten groepen noemen. De communistische verzetsstrijders, maar ook de vele gehandicapten, de Roma en homoseksuelen. Hoe lang heeft het niet geduurd voordat mensen als Jan Bonekamp of Hanny Schaft de aandacht kregen die ze verdienden; twee communistische helden die geëxecuteerd werden. Vier mei behoort volgens mij een dag te worden die nooit meer mag verdwijnen vanwege de impact die het heeft; mensen die sterven voor de vrijheid van anderen en een solidaire toekomst.

En dan nu de derde dag in de rij van mei dagen, de vijfde mei de dag van de bevrijding. Deze dag werd Nederland bevrijd van de onderdrukker. Met dank aan de vele militairen uit verschillende landen, dus ook de Marokkaanse militairen (jazeker mijnheer Bosma/PVV) en ook de Russen. Deze laatste groep probeert men zoveel mogelijk verzwegen te houden, maar ook zij hebben meegewerkt aan onze bevrijding!

Maar nu hoor je veel mensen vragen: wat is bevrijding? Leven we nu nog bevrijd?

Ik durf hier geen echt antwoord op te geven, maar in het Neoliberalisme is het wel anders dan in de jaren van wederopbouw, de dagen dat we met z’n allen vanuit solidariteit een hernieuwd Nederland opbouwden. En veel van die dingen zijn inderdaad weer aan het verdwijnen. Ouderen, gehandicapten, chronisch zieken, werklozen, enz. worden weer behandeld als paria. De mentaliteit nu is, je bent verantwoordelijk voor jezelf. Lukt het niet, dan zoek je het zelf verder maar uit. Maar om zo ver te gaan als ’40 ’45 gaat mij veel te ver. Maar ik zie wel overeenkomsten met waarmee ik begon, de strijd van de mijnwerkers in Engeland of anders gezegd; de strijd tegen Thatchers neoliberalisme.

Leg hiernaast de drie kernpunten van de SP: solidariteit, gelijkwaardigheid en menselijke waardigheid!

Jos Swartjes, voorzitter SP Beuningen