Beuningen

De SP afdeling Beuningen heeft een brief gekregen van een taxichauffeur in de zorg. Wij vonden de brief veelzeggend en wilden die als inlegvel in de Tribune verspreiden. De man wil “uit privacy overwegingen” zijn naam niet vermeld hebben. Maar zekerheidshalve hebben we gecontroleerd of de briefschrijver ook echt taxichauffeur bij AVAN is; dat blijkt te kloppen. We drukken hier de brief af 

in originele vorm; we hebben ook niet meer zitten schaven aan de taalkundige kant van het verhaal.

********************************

Ik (mijn naam wil ik niet vermelden uit privacy overwegingen) ben taxichauffeur sinds bijna twee jaar rijdend voor AVAN in regio Gelderland.

AVAN regelt Aanvullend vervoer in uw regio.

AVAN rijdt onder andere WMO-vervoer één van haar belangrijkste taken.

Mensen in de WMO zijn minder valide, wij bij AVAN bieden deze mensen zorgeloos en veilig vervoer van deur tot deur.

De mensen reizen vaak naar een zorginstelling of een (begeleide) woonvoorziening.

Wat mij de laatste tijd steeds vaker opvalt is het volgende:

(Voorbeelden uit de praktijk, betreft 3 verschillende woonvoorzieningen.)

-Haal dhr. X in rolstoel op bij zijn ouderlijk huis en vervoer meneer naar z’n woonvoorziening.

Eenmaal aangekomen bij de woonvoorziening gaat meneer in de rolstoel op de lift en begeleiden we meneer naar de voordeur van de woonvoorziening.

Daar moeten wij aanbellen en wachten totdat er een woonbegeleider(ster) komt om de deur te openen, vaak staan we daar en komt er niemand.

Kan deze meneer toch niet in de kou laten staan!

Dus blijven we maar aanbellen totdat er een woonbegeleider(ster) tijd voor ons heeft om de deur te openen zodat ik meneer naar binnen kan begeleiden.

In sommige gevallen heb ik wel eens een kwartier staan bellen, nou moe.

- een andere meneer in rolstoel haal ik (22:30) op en breng ik naar een hele grote woonvoorziening, daar aangekomen kan weer aanbellen bij de hoofdingang, maar krijg geen gehoor na 5 keer aanbellen word ik er zelf moedeloos van.

Dan toch word er opengedaan en er word niets gezegd door de intercom, ik rijd meneer naar de receptie maar die receptie die is weg bezuinigd dus aan wie moet ik meneer nu dan overdragen?.

Meneer woont op de 3de verdieping en kan daar zelf niet naar toe rollen, dus moest ik de hele woonvoorziening door om meneer naar zijn kamer te brengen.

Dit bovenstaande is eigenlijk niet onze taak, maar wat moest ik doen kon meneer niet bij de onbemande receptie laten staan toch?.

-een mevrouw ophalen bij haar (begeleide) woonvoorziening, eenmaal aangekomen bel ik aan.

Spreekt een woonbegeleidster in de intercom: ik heb nu geen tijd kun je mevrouw boven komen ophalen. Nee dat doen wij niet was mijn antwoord, werd ze boos en moest ik 10 minuten wachten eer dat zij met mijn cliënt beneden was.

Bezuinigingen in de zorg zijn een kwalijke zaak, mensen worden vaak aan hun lot overgelaten en verkeren daardoor in grote onzekerheid.

Mensen durven vaak niets tegen een woonbegeleider(ster) te zeggen omdat ze bang zijn dat ze dan helemaal over het hoofd worden gezien of ontzien.

De zorg in Nederland is te sterk veranderd in de loop der jaren, bezuinigingen in de zorg hebben er toe geleid dat de marktwerking z’n intrede doet.

Er komen steeds meer particuliere wooninstellingen, mensen met geld kunnen zorg kopen.

Mensen zonder geld zijn afhankelijk van een gesubsidieerde zorginstellingen, waar sterk word bezuinigd.

Mensen zouden allemaal de zorg moeten krijgen die ze nodig hebben. Dit is een utopie zal wel nooit  gebeuren.

********************************